Bakþankar

Framsókn og ég

Þórarinn Þórarinsson skrifar
Ég hef verið með Framsóknarflokkinn á bakinu í 46 ár og er orðinn ansi þreyttur á honum. Ég er varla einn um þetta enda flokkurinn hundrað ára meinsemd og fólk streymir nú úr honum sem aldrei fyrr. Flóttafólkið mætti þó hafa í huga að hvert sem maður fer tekur maður sjálfan sig alltaf með.

Ég fæddist daginn sem Viðreisnarstjórnin féll. Við tóku „Framsóknaráratugirnir“ og flokkurinn var í ríkisstjórnum frá 1971 til 1991. Öll mín mótunarár. Orsakasamhengið er augljóst og ég kenni flokknum, frekar en sjálfum mér, um að ég er þunglyndur alkóhólisti og útbrunninn blaðamaður.

Ég fæddist nefnilega inn í Framsóknarflokkinn. Hef aldrei verið skráður í hann og hef því ekki getað skráð mig úr honum. En hef eytt allri minni ævi í að sverja hann af mér.

Ég er skírður í höfuðið á afa mínum. Hann sat á þingi fyrir flokkinn í nítján ár og ritstýrði málgagni hans í rúma hálfa öld. Afi var Tíma-Tóti og vann náið með Hriflu-Jónasi, Hermanni, Eysteini, Óla Jó. og Steingrími.

Ég var ekki orðinn eins árs þegar tíu miðar frá happdrætti Félags ungra framsóknarmanna duttu óumbeðnir inn um bréfalúguna hjá ungum foreldrum mínum. Ég bara fæddist inn í flokkinn!



Mér var strítt í æsku og fyrsti tengdapabbi minn úrskurðaði mig ónýtan til undaneldis. Kærði sig ekki um barnabörn sem bæru hinn arfgenga og ólæknandi framsóknar­vírus.

Nokkuð hefur dregið úr framsóknarofsóknunum á hendur mér í seinni tíð og sem betur fer deyja þeir nú hratt út sem tengja nafn mitt við flokkinn.

Mér finnst samt að við ættum að gefa Framsóknarflokkum frí og leyfa mér að eiga áhyggjulaust ævikvöld. Ég og þjóðin öll eigum eftir 100 ár skilið að fá að vera við sjálf. Í friði fyrir Framsókn.

 

Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.






×