Viðskipti innlent

Nokkur eftirminnileg augnablik af fundi Ólafs með stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd

Hulda Hólmkelsdóttir skrifar
Þegar röðin var komin að honum stóð Vilhjálmur Bjarnason upp úr sæti sínu og gekk til Ólafs með tvö skjöl.
Þegar röðin var komin að honum stóð Vilhjálmur Bjarnason upp úr sæti sínu og gekk til Ólafs með tvö skjöl. Vísir/Eyþór
Ólafur Ólafsson kom fyrir stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis í gær. Ólafur óskaði eftir að fá að mæta fyrir nefndina og tjá sig um aðkomu sína að einkavæðingu bankans og niðurstöðu rannsóknarnefndarinnar um að hann hafi blekkt ríkið, almenning og fjölmiðla.

Nefndarmenn gengu hart að Ólafi á fundinum sem varði í um klukkustund og 45 mínútur. Hér verður farið yfir nokkur eftirminnileg augnablik á fundi, sem nefndarmönnum virtist annars finnast nokkuð tilganglaus. „Hvers vegna vorum við að mæta á þennan fund?“ heyrðist þegar fundi var slitið.

„Vilhjálmur!“

Vilhjálmur Bjarnason, þingmaður Sjálfstæðisflokks, sat fundinn í fjarveru Brynjars Níelssonar, formanns stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar. Vilhjálmur fullyrti fyrst árið 2005 að þýski bankinn hefði aldrei í raun verið hluthafi í Búnaðarbankanum.

Þegar röðin var komin að honum stóð Vilhjálmur upp úr sæti sínu og gekk til Ólafs með tvö skjöl. Þar mátti finna fréttatilkynningu frá janúar 2003 þar sem kaupendur á hlutnum í Búnaðarbankanum fögnuðu aðkomu þýska bankans.

„Hér í þessum skjölum eru blekkingar,“ fullyrti Vilhjálmur. „Hvers vegna komstu ekki hreint fram og sagðist vera að kaupa þetta sjálfur en ekki með aura Hauck heldur með láni frá Kaupþingi.“



Hvorki lygi né blekking

Lilja Alfreðsdóttir, þingkona Framsóknarflokksins, var sú sem gekk hvað harðast að Ólafi. Hún spurði hann meðal annars hvort hann gæti „í hjartans einlægni” svarað þvi hvort um blekkingu hafi verið að ræða. Hvort hann hefði átt frumkvæði að baksamningum sem Rannsóknarnefnd Alþingis greindi frá og tryggðu Hauck & Aufhäuser þóknanatekjur upp á eina milljón evra og fullt skaðleysi. 

Þótti nefndarmönnum það einkennileg viðskipti að þýski bankinn hefði ekki notið fjárhagslegs ávinnings fyrir utan þóknunina. Svaraði Ólafur því að þeir sem hefðu tekið mesta áhættu í kaupunum á Búnaðarbankanum hefðu borið mest úr býtum.

„Þetta var hvorki lygi né blekking,“ sagði Ólafur í kjölfarið.

Þegar rúmlega klukkustund var liðin leit Ólafur á úrið sitt nokkuð óþolinmóður og spurði hversu lengi fundurinn ætti að standa.

Voru þá nokkrir þingmenn eftir á mælendaskrá en fundinum lauk um hálftíma síðar.

Óþolandi frammíköll

Hildur Sverrisdóttir, þingkona Sjálfstæðisflokksins, sagði að það væri erfitt að skilja að enginn viti hver sé eigandi 50 milljóna dollara. Þá greip Ólafur fram í fyrir Hildi og fékk að heyra það frá Birgittu Jónsdóttur, þingkonu Pírata. Hún sagði það óþolandi að fundargesturinn væri að grípa fram í fyrir nefndarmönnum í fyrirspurnum þeirra.

Hildur hélt þá áfram og sagði það ekki rétt hjá Ólafi að ríkið hefði ekki tapað á Lundafléttunni. 

„Burtséð frá krónunum þá held ég að íslenska ríkið hafi tapað, því við sitjum hérna eftir öll þessi ár umlukin vantrausti.“

Svipugöng, kaleikur og öskupokar

Ólafur sagðist vilja gera hreint fyrir sínum dyrum og auka traust á ný í íslensku samfélagi. 

„Ég hefði getað sloppið við þessi svipugöng hér í dag,“ sagði hann og bætti síðar við:

 „Ég sit með kaleikinn og alla öskupokana bundna á bakið. Ég reyni að horfa fram á veginn og tel að það sem er að gerast í dag sé meira mikilvægt en það sem gerðist í gær og það sem gerist á morgun sé enn mikilvægara.“

Allt stór misskilningur?

Svandís Svavarsdóttir þingkona Vinstri grænna sagði Ólaf nota orðalag fórnarlambs með því að tala um svipugöng. Hún spurði hann hvort það væri hans skilningur að málið væri í heild sinni einn stór misskilningur og að um eðlileg viðskipti hafi verið að ræða og bauð honum að nota tækifærið til að biðjast afsökunar á þessum viðskiptaháttum.

Ólafur nýtti tækifærið og baðst afsökunar á því að hafa valdið fólki vonbrigðum en sagðist ekki líta á sig sem fórnarlamb.


Tengdar fréttir






Fleiri fréttir

Sjá meira


×